Numbers 16

1و قورحبنیصهار بنقَهاتبنلاویو داتانو اَبیرامپسراناَلیآبو اُوْنبنفالِتپسرانرؤبین(كسان) گرفته، 2با بعضیاز بنیاسرائیل، یعنیدویستو پنجاهنفر از سرورانجماعتكهبرگزیدگانشورا و مردانمعروفبودند، بهحضور موسیبرخاستند. 3و بهمقابلموسیو هارونجمعشده، بهایشانگفتند: «شما از حد خود تجاوز مینمایید، زیرا تمامیجماعتهریكاز ایشانمقدساند، و خداوند در میانایشاناست. پسچرا خویشتنرا بر جماعتِ خداوند برمیافرازید؟»

4و چونموسیاینرا شنید، بهرویخود درافتاد 5و قورحو تمامیجمعیتاو را خطابكرده، گفت: «بامدادانخداوند نشانخواهد داد كهچهكساز آنویو چهكسمقدساست، و او را نزد خود خواهد آورد؛ و هركهرا برایخود برگزیدهاست، او را نزد خود خواهد آورد. 6اینرا بكنید كهمِجْمَرها برایخود بگیرید، ایقورحو تمامیجمعیتتو. 7و آتشدر آنها گذارده، فردا بهحضور خداوند بخور در آنها بریزید، و آنكسكهخداوند برگزیدهاست، مقدسخواهد شد. ایپسرانلاویشما از حد خود تجاوز مینمایید!»

8و موسیبهقورحگفت: «ایبنیلاویبشنوید! 9آیا نزد شما كماستكهخدایاسرائیلشما را از جماعتاسرائیلممتاز كردهاست، تا شما را نزد خود بیاورد تا در مسكنخداوند خدمتنمایید، و بهحضور جماعتبرایخدمتایشانبایستید؟ 10و تو را و جمیعبرادرانتبنیلاویرا با تو نزدیكآورد، و آیا كهانترا نیز میطلبید؟ 11از اینجهتتو و تمامیجمعیتتو بهضد خداوند جمعشدهاید. و اما هارونچیستكهبر او همهمهمیكنید؟»

12و موسیفرستاد تا داتانو ابیرامپسرانالیابرا بخواند، و ایشانگفتند: «نمیآییم! 13آیا كماستكهما را از زمینیكهبهشیر و شهد جاریاست، بیرونآوردیتا ما را در صحرا نیز هلاكسازیكهمیخواهیخود را بر ما حكمرانسازی؟ 14و ما را همبهزمینیكهبهشیر و شهد جاریاستدرنیاوردیو ملكیتیاز مزرعهها و تاكستانها بهما ندادی. آیا چشماناینمردمانرا میكنی؟ نخواهیمآمد!»

15و موسیبسیار خشمناكشده، بهخداوند گفت: «هدیۀ ایشانرا منظور منما، یكخر از ایشاننگرفتم، و بهیكیاز ایشانزیاننرساندم.» 16و موسیبهقورحگفت: «تو با تمامیجمعیتخود فردا بهحضور خداوند حاضر شوید، تو و ایشانو هارون. 17و هر كسمِجْمَر خود را گرفته، بخور بر آنها بگذارد؛ و شما هر كسمِجْمَر خود، یعنیدویستو پنجاهمِجْمَر بهحضور خداوند بیاورید، تو نیز و هارونهر یكمِجْمَر خود را بیاورید.» 18پسهر كسمِجْمَر خود را گرفته، و آتشدر آنها نهاده، و بخور بر آنها گذارده، نزد دروازۀ خیمۀ اجتماع، با موسیو هارونایستادند. 19و قورحتمامیجماعترا بهمقابلایشاننزد در خیمۀ اجتماعجمعكرد، و جلالخداوند بر تمامیجماعتظاهرشد. 20و خداوند موسیو هارونرا خطابكرده، گفت: 21«خود را از اینجماعتدور كنید تا ایشانرا در لحظهایهلاككنم.»

22پسایشانبهرویدر افتاده، گفتند: «ایخدا كهخدایروحهایتمامبشر هستی، آیا یكنفر گناهورزد و بر تمامجماعتغضبناكشوی؟»

23و خداوند موسیرا خطابكرده، گفت: 24«جماعترا خطابكرده، بگو از اطرافمسكنقورحو داتانو ابیرامدور شوید.»

25پسموسیبرخاسته، نزد داتانو ابیرامرفتو مشایخاسرائیلدر عقبویرفتند. 26و جماعترا خطابكرده، گفت: «از نزد خیمههایاینمردمانشریر دور شوید، و چیزیرا كهاز آنایشاناستلمسمنمایید، مبادا در همۀ گناهانایشانهلاكشوید.» 27پساز اطرافمسكنقورحو داتانو ابیرامدور شدند، و داتانو ابیرامبیرونآمده، با زنانو پسرانو اطفالخود بهدر خیمههایخود ایستادند.

28و موسیگفت: «از اینخواهید دانستكهخداوند مرا فرستادهاستتا همۀ اینكارها را بكنمو بهارادۀ مننبودهاست. 29اگر اینكسانمثلموتسایر بنیآدمبمیرند و اگر مثلوقایعجمیعبنیآدمبر ایشانواقعشود، خداوند مرا نفرستادهاست. 30و اما اگر خداوند چیز تازهایبنماید و زمیندهانخود را گشاده، ایشانرا با جمیعمایملكایشانببلعد كهبهگور زندهفرود روند، آنگاهبدانید كهاینمردمانخداوند را اهانتنمودهاند.»

31و چوناز گفتنهمۀ اینسخنانفارغشد، زمینیكهزیر ایشانبود، شكافتهشد. 32و زمیندهانخود را گشوده، ایشانرا و خانههایایشانو همۀ كسانرا كهتعلقبهقورحداشتند، با تمامیاموالایشانبلعید. 33و ایشانبا هرچهبهایشانتعلقداشت، زندهبهگور فرورفتند، و زمینبر ایشانبههمآمد كهاز میانجماعتهلاكشدند. 34و جمیعاسرائیلیانكهبهاطرافایشانبودند،از نعرۀ ایشانگریختند، زیرا گفتند مبادا زمینما را نیز ببلعد.

35و آتشاز حضور خداوند بدر آمده، دویستو پنجاهنفر را كهبخور میگذرانیدند، سوزانید.

36و خداوند موسیرا خطابكرده، گفت: 37«بهالعازار بنهارونكاهنبگو كهمِجْمَرها را از میانآتشبردار، و آتشرا بهآنطرفبپاشزیراكهآنها مقدساست، 38یعنیمِجْمَرهایاینگناهكارانرا بهضد جانایشان؛ و از آنها تختهایپهنبرایپوششمذبحبسازند، زیرا چونكهآنها را بهحضور خداوند گذرانیدهاند، مقدسشدهاست، تا برایبنیاسرائیلآیتیباشد.» 39پسالعازار كاهنمِجْمَرهایبرنجینرا كهسوختهشدگانگذرانیدهبودند گرفته، از آنها پوششمذبحساختند. 40تا برایبنیاسرائیلیادگار باشد تا هیچغریبیكهاز اولاد هاروننباشد بجهتسوزانیدنبخور بهحضور خداوند نزدیكنیاید، مبادا مثلقورحو جمعیتشبشود، چنانكهخداوند بهواسطۀ موسیاو را امر فرمودهبود.

41و در فردایآنروز تمامیجماعتبنیاسرائیلبر موسیو هارونهمهمهكرده، گفتند كهشما قومخداوند را كشتید. 42و چونجماعتبر موسیو هارونجمعشدند، بهسویخیمۀ اجتماعنگریستند، و اینكابر آنرا پوشانید و جلالخداوند ظاهر شد. 43و موسیو هارونپیشخیمۀ اجتماعآمدند. 44و خداوند موسیرا خطابكرده، گفت: 45«از میاناینجماعتدور شوید تا ایشانرا ناگهانهلاكسازم.» و ایشانبهرویخود درافتادند. 46و موسیبههارونگفت: «مِجْمَر خود را گرفته، آتشاز رویمذبحدر آنبگذار، و بخور بر آنبریز، و بهزودیبهسویجماعترفته، برایایشانكفارهكن، زیرا غضباز حضور خداوند برآمده، و وبا شروعشدهاست.» 47پسهارونبهنحویكهموسیگفتهبود آنرا گرفته، در میانجماعتدوید و اینكوبا در میانقومشروعشدهبود. پسبخور را بریختو بجهتقومكفارهنمود. 48و او در میانمردگانو زندگانایستاد و وبا بازداشتهشد. 49و عدد كسانیكهاز وبا مردند چهاردههزار و هفتصد بود، سوایآنانیكهدر حادثۀ قورحهلاكشدند. 50پسهاروننزد موسیبهدر خیمۀ اجتماعبرگشتو وبا رفعشد.